“Hi-ih, bisaai saku. Cariiakan pang kalu pina bujuran.”
Sambil takurihing, Putri Kalungsu mamaraki awak nang laki. Angkuh pina ungah, Ki Mas Lalana hancap jua manyandarakan awaknya ka awak nang bini.
Di watun astana kamarian nangitu, balalu inya laki-bini bunyi barunai sambil bakukutuan. Limbah tangan nang bini babarapa kali manyilak rambut Ki Mas Lalana, baluman tadapat saiikung anak-kuat, kada dikikira mata Putri Kalungsu taitihi ada kunat di panangahan kupala nang laki.
“Kunat bakas luka nangapaam ngini, Ka?”
“Kunat? Kunat nangapang, Ding?” Ki Mas Lalana pina kapulingaan saurang, antah marga bujuran kada paham atawa dasar ada nang dikulimakannya lawan nang bini.
“Nah… pian ni, saku hudah kada ingatan lagi. Ngini nah, nyata-nyata pian ni ada baisian kunat. Lapangan kutu, Kaai,” jar Putri Kalungsu manahapi.
“Pian ni jua, Ding. Kadada-ah.”
“Sini nah tangan pian, cuba hahari saurang!”
Limbah jarijinya dihaharakan nang bini di intangan kunat nangitu, balalu Ki Mas Lalana takurihing saurang. Tagal, tatap jua inya kisah kadapati ingat mun ada baingunan kunat nangitu. Maka kunatnya malaran pang ganalnya.
“Haduuhhh…, ulun ni dasar kalumpanan, Dingai. Marga kanapa-kanapa wan tumatan wayahapa baisian kunat nangini, bujuran ulun hudah kada ingat lagi.”
Tumadak nugaraha, wayahitu nang bini bahinipan haja. Pina kadada handak maanyaki lagi. Tagal, bangsa samingguan limbah kajadian nangitu, sakali nangini malahan Putri Kalungsu nang mambawai lakinya bakukutuan pulang. Limbah tangannya kiwa-kanan manyilak-nyilak rambut nang laki dua-talu kali, matanya tatumbuk pulang lawan kunat nangitu, balalu maulah inya handak batakun pulang dimapa asal kunat nangitu. Tagal, Ki Mas Lalana tatap haja bapadah kalumpanan.
“Kaka Mas Lalana, lamun angkuhnya pian ni bubujuran kalumpanan, ulun kada mangarasi jua. Tagal, lamunnya pian singhaja bakulim, baarti pian ni kada rigi babini wan diulun. Tasarah pian ja lagi, tagal ulun kada rigi jua baisian laki nang pangaramput,” jar Putri Kalungsu bunyi maraju.
Ki Mas Lalana tanganga. Kada dikikiranya lamun marga nang liwar sutil nangini cagar jadi parkara ganal, pacangan jadi hual inya laki-bini. Lamun inya tatap haja bakulim, kada mangisahakan nang sabujurannya, baarti inya kada jujur lawan nang bini. Kada baik gasan hidup laki-bini. Asa takutan jua inya kalu pina nang bini bubujuran maraju salajur. Ayungannya, Ki Mas Lalalu duduk bapaling, baastilah mahadapi nang bini. Diingkutinya pagalangan nang bini kaduduanya.
“Ding, Kaka ampun maap mun hudah maulah hati pian asa kada nyaman. Sabujurannya, Kaka ni kadada pang taniat mun basinghaja handak bakulim lawan pian. Tagal, dikisahakan bujur-harus katia ulun asa supan. Kada dikisahakan, baarti kada bujur kita hidup laki-bini.”
Putri Kalungsu hinip kada sing bunyian. (basambung)
[1] Ibid., hlm. 366.