HUDAH samingguan nangini ari pina muru haja. Kada siang kada malam hujan pina riau-riau tarus. Limbah satutumat pina sihai kada saapa langit batumat maram pulang. Lantaran nangitu jua, ari samingguan nangini Alan sakali wastu tulak bagawi maanjurakan kayu ulin ampun Haji Gumpa ka Pamasiran di Liang Anggang. Damintu jua Tuhalus, Muslih, Anang, Manto, wan Rusli, sabarataan lucung pancarian salawas musim panghujan nangini.

Nangitu ti sabujurannya kada marga bubuhannya pangulir bagawi kada, tagal kayu ulin nang cagar dianjur wayahini pina kadapati ada jua. Kikira urang nang bagawi di gunung sana ngalih jua manurunakan atawa mangaluarakan ka kampung. Kaputingannya, hudah dua mingguan nangini Alan wan kakawalannya tarancak baungutnya pada bagawi. Jadi dasar bujur jar urang, inya mun ari pina riau-riau tarus nang kaya wayahini ni sapasal haja nang nyaman: balukup di kataraan. Napalagi mun ada nang dilukupi, akaidan!

* * *

KINTAP, 2015. Baisukan nangini, limbah tuntung mambasuh sapida mutur, Alan duduk maungut di palatar. Pikirannya mahayabang, matanya pina puang manarawang lajang ka hadapan. Kada karasaan hudah malima tahun Alan saparanakan bagana di kampung Sungai Asam di hulu Kintap nangini. Limbah ampih umpat bagawi lawan Haji Ahim di panambangan batubara dahulu, kada barapa lawas Alan maumpati bubuhan Tuhalus bagawi jadi paujikan kayu.

Lamunnya takana ada kayu ulin urang nang cagar dianjurakan wan ari pina sihai haja bilang racap handak saban mingguan Alan wan kakawalannya musti hanjaluran maukur kartak matan di Kintap lacit ka Liang Anggang. Tagal, lamun takananya rajaki lagi turui, ada jua nang balantak sabulanan sakali-dua haja kawa tulakan.

Samalam tu, wayah panambayannya Alan umpat bagawi maujik kayu lawan bubuhan kakawannya nangitu, sapida mutur gasan bagawi haja gin paguni manyiwa harian.

Rumah nang diganainya paguni siwaan jua. Nang ngarannya saraba siwaan musti pang pakulihan bacari rikinan lik-likan haja. Habis-habis gasan bawilanja dua-talu hari haja. Tagal, limbah hudah dua-talu bulan marasaakan asa nyaman haja balalu Alan bapikir handak bapuku saurang. Rumahnya nang di Banjar nang hudah lawas tasanda nangitu salajur dijualnya lawan nang manyandai jua. Duitnya iya nang dipakainya gasan batajak rumah wan mambayari overcredit sapida mutur ampun kawalnya nang hudah kada kawa lagi mambayari di dealer.

Bahanu Alan lihum saurang. Asa lucu mun kaganangan lawan Hasnah, nang bini. Hudah lima tahunan nangini inya kada suwah lagi mandangar ngaran nangitu disambat urang, tamasuk nang kaluar matan di bibirnya saurang. Salawas bagana di Sungai Asam nangini pinanya hudah kanyaman urang mangiau bininya lawan ngaran panambayannya haja, Siti.

Napalagi mun bininya Tuhalus atawa bininya Muslih, nang badua nangini rancak sing hantapan bakiau matan jauh-jauh, “Siti…, ui, Siti…!!” Lamun kada, bahanu-hanu ada jua urang nang mangiau bininya lawan “Mama Nana” atawa “Umanya Aman”. Salawas nangitu balalu jadi marikit kiauan urang lawan ngaran Siti haja. Antah taupat-umpat atawa sahibar malanjurakan kiauan urang, lacit ka wayahini Alan saurang hudah asa nyaman bila mandangar urang mangiau nang bini lawan “Siti” haja.

Rahatan duduk bacungkung manyaurangan nangitu, Alan takajut baya mandangar hp-nya babunyi kariring-kariring matan di dalam rumah.

Lantaran hp-nya baandak di atas mija, Alan kada sawat maangkat. Limbah inya hampai, talipun hudah mati. Tagal, kikira halat dua manitan tadangar bunyi SMS masuk. Limbah diitihi sakalinya ada SMS kiriman Sa’adah, adingnya. “KA LANA, MAMA GARING. LAKASI BULIKAN,” damintu haja bunyi SMS nangitu. Handap, liwar ringkasnya, tagal basadinan maulah hati Alan asa liwar kada nyamannya. Balalu pikirannya asa tapuntal. Hancap inya balingkang manukui nang bini di padapuran.

“Ding, ada SMS Sa’adah nah. Kaya apa yu?”

“Kanapa garang, Ka? Ada habar nangapa?”

“Nah, baca ja dahulu. Mama, Dingai!”

Maliat muha nang laki pina wirai, hancap Siti manyambut hp nang dijulung Alan. Dibacanya bagamat, pina ubah jua muhanya. Limbah nangitu badudua bacacangangan, sama-sama pina mandam.

“Nang kaya apakah, nang kaya apakah, kita musti bulikan damini jua. Nangini urusannya uma, kuitan pian, Ka’ai. Ayu ja, ulun ada haja duit gasan tambang kita mudik. Lakasi pian ambili kakanakan ka sakulahan. Jangan kalumpanan, pian salajur bapadah minta ijin dua-talu hari. Biar ulun basisimpun sambil mahadangi.”

Limbah nangitu, kada banyak pandir lagi, saitu-saini Alan langsung mangalunyur tulak ka sakulahan maambili Ratna wan Rahman. Kadada lagi nang tapikir di kupalanya cuali musti bulikan damini jua.

Siang nangitu jua, limbah samunyaan nang handak dibawa hudah simpun, Alan mudik saparanakan. Salawas bagana di Kintap nangini kada suwah sakali-kali inya bulik ka banua. Hudah lima tahunan inya kada suwah manjinguki umanya nang hudah tuha. Paampihan inya mudik wayah paguni bagana di Banjar.

Nangitu gin lantaran kamatian Julak Sahrun banarai. Hudah anam tahunan. Limbah nangitu inya kada suwah babubulikan lagi. Tagal, alahan pada Alan lagi, Siti maginnya hudah mamitung tahun labih kada suwah sing bulikan. Napalagi mun Ratna wan Rahman, nang badua nangini bangat lagi pada kuitannya. Kada suwah sakali-kali manjajak tanah banyu kai-nininya subalah-manyubalah.

“KAMI HUDAH DI TAKSI,” Alan manyampatakan mambalasi SMS adingnya sampaya nang di banua tahu lamun inya bulikan damini jua.

Wayah mutur taksi handak batulak, Alan pina bahimat maitihi rumahnya angkuh nang kaya urang cagaran kada babubulikan lagi. Limbah nangitu inya hancap bapaling. Nang ada di pikirannya wayahitu handak lakas-lakas hampai ka rumah umanya. Alan liwar gairnya, lamun umanya hampai kanapa-kanapa inya cagar kada manamuani pulang nang kaya wayah kamatian abahnya bahari. Hatinya sasain asa kada nyaman. Asa batangguh haja, “Busiah Mama…, busiah Mama…, busiah….” Kada karasaan kikiliran saurang banyu matanya.

“Pian manangiskah, Bah?” si Rahman manakuni.

“Kada, Nakai. Babanyuan kana angin banarai.”

Alan lihum sambil manyapui banyu matanya.@

 

(basambung…)