Nah, balun lagi kisah nang kaya apa urang hutan, biruang, bakantan, buhaya, tadung sawa, puraca, atawa satua-satua nang lain, nangini kada mayu sahari lamun dikisahakan samunyaan. Pangatahuan nang kakaya nangituam nang maulah Alan asa nyaman haja umpat bagawi mambatang lawan Haji Tulani, lacit ka wayahini. Mahatinya ti, maraham jadi buruh, gamahan jua disambat urang pambatangan, tagal mun parkara ilmu wan pangalaman musti kadada rugi-ruginya.

Panambayan inya bagawi di wadah Haji Tulani ni mudil nang kaya urang tasasat haja pang. Alan paguni ingat banar, limbah tamat SMEA dahulu tu ada mun tangah dua tahunan saku inya sawat tamandak. Handak bagawi kada tahu kamana, handak manyambung kuliah kadada lagi jua ungkusnya. Limbah kamatian abahnya dahulu, kulawarga Alan pina sasain sakit jua pancarian. Kabalajuran haja, pas Ari Raya Puasa nangitu inya batamuan lawan Yuyus, sapupunya nang hudah lawas bagawi di Banjar. Mandangar kisah Alan nang hudah tamat sakulah wan baluman dapat gawian nangitu, balalu Yuyus babawaan maumpati inya haja madam ka Banjar.

“Barangai umpat bagawi baangkutan di palabuhankah dahulu,” jar Yuyus wayahitu ti mambari pandangan.

“Tagal, dimapa lah, aku ni baluman suwah bagawi nang kaya diurang. Baluman bisa nangapa-apaai lagi,” jar Alan pina aasaan.

“Cah, lamunnya hudah tahadapi bisa haja tu kaina. Gampang!”

“Ayuai mun ujar ikam kaya nitu. Bacucubaanai kaina.”

“Nah, damintu. Isuk hidup lima hari kita tulakan.”

“Siap, komandan! Mudahan umaku akur haja jua.”

Ringkas kisah, kaputingannya jadi jua Alan maumpati Yuyus madam ka Banjar.

Bangsa halat saminggu limbah baungut haja di rumah bidakan sapupunya nangitu, tumadakannya inya batamu lawan Amang Udin nang lagi mancari urang nang hakun umpat bagawi mambatang. Amang Udin tuti mamarinanya Yuyus nang bagawi jadi Satpam di wantilannya Haji Tulani. Napangada Alan ni pada nang kaya urang mancari hundayang tajajak suluh ha lagi.

“Ulun hakunai, Mangai,” jar Alan hancap manyahuti.

Isuk arinya Amang Udin langsung mambawa Alan ka wadah Haji Tulani. Isuk arinya pulang inya langsung jua disuruh umpat bagawi. Lawan kakawalan sapagawiannya nang lain, Alan ditulakakan ka Muara Teweh manumpang bis air KM Bahtera Barito. Parak talu hari dua malam hanyar tambus ka Muara Teweh, limbah nangitu dianjur pulang bakalutuk kikira dua jam hanyar hampai ka parakitan. Bulikannya, iya nang kaya gawiannya wayahini, balarut di atas lanting batang sapanjangan sungai Barito lacit ka Muhara Banjar.

Mamaraki kampung, kapal tackboat pina balangsam. Bunyi masinnya bahalus. Matan di kalutuk nang lagi batambat di pinggir batang, lamat-lamat talinga Alan mandangar bunyi tip lagi diputar urang. Sasain parak sasain hantap. Kada tasalah lagi, suara urang banyanyi. Matan inya sakulah di SD bahari Alan hudah rancak manyanyiakan lagu nangitu. Tagal, antah kanapakah wayahini ti pangrasanya asa lain pada nang masi. Balalu Alan baastilah mandangarakan.

Matan di hulu
Mambawa rakit bagandengan
Bahanyut matan di udik Barito
Awal hari baganti minggu

Siang dan malam
Waktu hari baganti hari
Istilah urang mancari rajaki
Kada talapas lawan gawi

Panas hujan kada manjadi papantangan
Kada hiran tatap dirasaakan
Mananjak batang sambil barami-ramian
Akhirnya sampai ka tujuan…

Inilah nasib manjadi urang pambatangan
Lamun nasib sudah ditantuakan
Insya Allah ada harapan.

Umai, hati Alan asa hanyut dinyanyiakan. Inya liwar mahayati. Sair lagu nangitu asa tambus mancucuk-cucuk ka liang dadanya. Nang kaya mamandirakan kisah hidupnya wayahini, “… nasib manjadi urang pambatangan.” Alahai, kada karasaan banyu matanya kikiliran saurang.

Langit batumat pina kadap. Malam parak datang malingkah siang. Muhara Banjar paguni kada paparakan. Satangah jam nang lalu inya sawat tasampuk lawan KM Bahtera Barito nang handak mudik ka Muara Teweh. Alan takurihing saurangan. Kapal nang maanjur aku dahulu, jarnya dalam hati. Kaganangan pulang inya kisah wayah panambayan bagawi dahulu, tangah dua tahunan nang lalu.

Harau, hidup ni kada sasalisih nang kaya urang bajalan tabulang-bulik di situ-situ haja. Samalam tadapat si Anu di kampung Jalukap, isuk-isuk arinya bisa haja batamu si Anu pulang di kampung lain. Dasar bujur nang kaya ujar urang wayahini, ”Dunia tak selebar daun kelor.”@